Terug van weggeweest: rechtse poëzie.
Rechtse poëzie is poëzie die inspeelt op de behoefte van de consument. En dan met name de digitale behoefte. Het is namelijk flink balen als je na een fijne zoekopdracht niet op de site komt waar je moet wezen. Daarom: poëzie geschreven naar aanleiding van de Google-zoektermen die naar deze blog hebben geleid.
Met deze keer de zoekopdracht:
(en tegelijkertijd de mogelijkheid om niet al te uitbundig reclame te kunnen maken voor de show Spoken Beat Night op 25 november, waar ik samen met Adriaan van Dis en Frances Marie-Uitti optreed; en de talkshow Autoloze zondag van 30 november, waar ik te gast ben)
wat betekend hoogdravend
toen mijn toenmalig meisje p. en ik nog in las vegas woonden
nam ik haar soms mee uit eten.
je betaalde er niet veel.
in vegas is al het geld gokgeld,
de rest is bijvangst.
om me een keer te verrassen nam mijn toenmalig meisje p.
me mee naar het museum of fine arts.
verborgen achter twee grote zalen met fruitautomaten
hingen enkele werken van monet.
vrouw die druiven van een boom af plukt. zonsondergang
op een tropisch eiland. half slapende mensen. mijn toenmalige meisje p.
dat zich zichtbaar verveelt. dat zich speciaal voor mij verveelt
en op het enige aanwezige bankje naar haar blote benen staart.
en toen we weer gewoon buiten stonden
(tussen de rinkelende automaten)
vroeg ik mijn toenmalige meisje p. wat er nu zo ontroerend saai aan was.
schilderen was niets vegas
kunst is een spelfout in de samenleving
een opvallend ding waar je omheen kan lopen,
dat aandacht wil – maar stiekem niets dan hoogdravend is
ik stamelde – mijn mijn mijn meisje p.
maar ze liep al weg met haar tikkende hakken op het brandschoon trottoir.